ευέθειρος

εὐέθειρος, -α, -ον (Α)

με ωραία μαλλιά («εὐέθειρα Ἶσις»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -έθειρος (< έθειρα «κόμη, χαίτη»), πρβλ. αγλα-έθειρος, πυρι-έθειρος].